Medjugorje? Dlaczego nie

Czas nam płynął błogo, ale ciągle miałyśmy na uwadze, że jakoś musimy wrócić. Nie chciałam siać paniki ani zwracać uwagi Marty, jak mało było samochodów na trasie, jak puste były stacje i jak trudno będzie się wydostać, stąd tylko rzuciłam hasło, że musimy zacząć myśleć o powrocie. Zagadałam jakąś polską wycieczkę, dokąd później jadą. Poinstruowano nas, gdzie stoją wszystkie polskie autokary i dodano, że na pewno ktoś nas zabierze.

My nie byłśmy tego takie pewne. Już na trasie do Dubrownika dowiedziałyśmy się, że są jakieś listy ubezpieczonych pasażerów i w razie kontroli, gdy liczba się nie zgadza, można zapłącić dużą grzywnę, stąd żaden autokar nie chciał nas zabrać, ale wierzyłyśmy, że jacyś rodacy się zlitują.

Doszłyśmy do owego parkingu. Właściwie miałyśmy jeszcze w planach wrócić do jednek cukierni, aby kupić chałwę oraz jakieś suweniry. Początkowo planowałysmy przejsć się i wrócić tą uliczką, ale skoro już byłśmy w wylęgarni potencjalnych podwózek, szłyśmy za ciosem. Zaczęłyśmy do samego końca. Autokar z Rzeszowa. Uśmiechnięty wsiadający pan zgodził się ochoczo, dodając, że mają wiele wolnych miejsc, lecz musi się zgodzić jeszcze pilot. Poczekałyśmy chwilę. Kierowca się wahał. Nagle zjawił się i pilot, ucinając, że bardzo mu przykro, ale nie mają żadnych miejsc, po czym zamknięto nam drzwi przed nosem. Nie powiem, TROCHĘ się zezłościłam. Po prostu nie znoszę obrzydliwego kłamania. Wolałabym, aby powiedzili nam, że nie chcą nas wziąć niż tak kręcić :/

Podeszłyśmy do następnego autokaru.

-Jadą Państwo do Dubrownika? - zapytała ostrożnie Kędzior.
-Tak, ale dopiero jutro rano - odparł kierowca - Dziś jedziemy do Medjugorie.
-Aaa, to nie... - zaczęłam.
-Chodźcie dziewczyny, mamy wolne miejsca - rzuciła pani ze środka.
-Możecie z nami jechać. Poczekamy jeszcze na decyzję pilotki, ale na pewno się zgodzi.

Pojawiła się Pani Kasia, pilotka.
-Jasne, że możecie, zaraz coś wykombinujemy. Wsiadajcie dziewczyny.
-Ale super!!! - ucieszyła się Kędzior.
-Ale Kędzior, oni jadą do Medjugorie.
-No to co, to jedziemy do Medjugorie!
-No dobrze, skoro tak.
-To jak, kochani, zabieramy dziewczyny? - zapytała pasażerów pani Kasia.
-Taaaaaaaaaak - odparli pasażerowie.

Zdałam sobie sprawę z 2 rzeczy. Po pierwsze, że właściwie możemy jechać dokąd chcemy. Dojechałyśmy już do celu, teraz jesteśmy wolne. Po drugie, że podczas opowieści innich autostopowiczów, iż jakiś Bośniak ich wiózł i zabrał na przejażdżkę do Mostaru i Medjugorie obie zrobiłśmy "uaaaaaaaau", z lekkim niedosytem w środku, że nam się nie udało zwiedzić Bośni, a tu proszę! Właśnie spełniało się to, czego bardzo obie pragnęłyśmy.
Jeeeeeeenyyyy, jak ja kocham podróżować :)))

Nie wiem, ilu z Was wie coś na temat Medjugorie... w wielkim skrócie - od kilkudziesięciu lat mają tam miejsce objawienia Matki Boskiej. Jest to bardzo wyjątkowe, ponieważ trwają one do dziś i są regularne (jedna pani ma co miesiąc). Po więcej informacji odsyłam na Wikipedię, a treść objawień można znaleść tu.

W autokarze usiadłyśmy na wolnych miejscach, które był odsunięte od siebie, co dało mi chwilę na przemyślenia. Właśnie byłam w drodze z polską pielgrzymką do sanktuarium maryjnego, o którym opowieści słucham ustawicznie od sierpnia 2012, kiedy to nasza przyjaciółka pojechała tam na pielgrzymkę. W życiu bym nie pomyślała, że kiedykolwiek tam pojadę, bo dosyć sceptycznie podchodzę do takich miejsc, a tu proszę! Siedziałam w autokarze jadącym do tego słynnego Medjugorie. Nie mogłam w to uwierzyć.
Wyglądało na to, że Matce Bożej bardzo zależało, byśmy ją odwiedziły ;)

Zdjęcia (9)

Komentarze (4)